Wanneer is het goed genoeg?

Door: Björn Schutte | Jeugdbeschermer

Als wij van de jeugdbescherming betrokken zijn, legt dat meteen een vergrootglas op het gezin. Iedereen kijkt mee en vindt er iets van. Mensen vragen zich bijvoorbeeld af waarom we een kind laten wonen bij ouders die hen chips en cola geven voor het ontbijt of misschien wel helemaal geen ontbijt. Of in een huis dat heel erg rommelig en vies is. Of bij ouders die weleens dronken zijn als ze hun kind komen ophalen van school. Of bij ouders die 7x sporten in de week en soms zelfs 2x per dag. Daar kan ik misschien ook best iets van vinden, maar mijn persoonlijke mening doet er helemaal niet toe. Het is mijn taak om te kijken of de situatie goed genoeg is voor een kind en ouders te helpen daarvoor te zorgen op een manier die bij hen past. En goed genoeg is echt iets heel anders dan perfect.

WAT IS EIGENLIJK GOED GENOEG?

De buitenwereld ziet vaak maar een bepaald deel van de situatie, maar om een goede beoordeling te kunnen maken, moet je zicht hebben op het hele plaatje. Een kind weghalen bij zijn of haar ouders is een heel heftig besluit, dat doen we echt niet snel. Wij spreken met ouders af wat goed genoeg is en stellen bodemeisen vast. Bodemeisen stellen betekent dat we afspreken wat er minimaal moet gebeuren om ervoor te zorgen dat het veilig genoeg is voor het kind om op te kunnen groeien. Maar hoe doen we dat op een objectieve manier? Want wat de één goed genoeg vindt, vindt de ander helemaal niet goed. Dus hoe bepalen wij dat nu wat goed genoeg is?

WAT IS NODIG OM (VOL)WAARDIG OP TE GROEIEN?

Om steeds een zorgvuldige beoordeling te kunnen maken of een kind voldoende veilig kan opgroeien, hebben we bepaalde graadmeters. Zo kijken we bijvoorbeeld of ouders voldoende aandacht hebben voor hun kind en kijken we naar de interactie. Is er een band tussen ouders en kind? Zijn er voldoende regels en grenzen? Wordt het kind voldoende gestimuleerd, begeleid en ondersteund? Kunnen ouders praten met en luisteren naar het kind? En hoe zit het met de balans tussen de dingen die er goed gaan en de dingen die niet goed gaan? Met andere woorden, we kijken naar de balans tussen de beschermende en bedreigende factoren. Hierbij houden we ons aan de richtlijnen jeugdhulp over samen beslissen met ouders en jeugdige over passende hulp.

We helpen ouders en maken een plan met veiligheidseisen dat bij hun situatie en capaciteiten past en we zetten ondersteuning in om hen waar dat nodig is hierbij te helpen. Ik moet hierbij mijn eigen normen en waarden opzij zetten, om ruimte te kunnen geven aan het goed genoeg van het gezin.

NERGENS IS HET PERFECT

Laten we eerlijk zijn, het is in geen enkel huishouden perfect en dat hoeft ook helemaal niet. Iedereen heeft ruimte nodig om te mogen en kunnen leren, ook de ouders die bij ons komen. Zij moeten kunnen vallen en weer opstaan. Wij zijn er natuurlijk niet voor niets en houden goed in de gaten hoe het gaat en of het nog steeds goed genoeg is. Dus ja, dat een kind alleen chips en cola krijgt voor hij naar school gaat of dat zijn moeder toch een keer dronken op het schoolplein verschijnt ondanks al haar goede intenties, maakt het nog niet per se beter voor het kind om niet thuis op te groeien. Dat ligt heel erg aan de hele situatie en het beoordelen is altijd maatwerk.

MAAR BIJNA OVERAL IS HET GOED GENOEG

Gelukkig lukt het vaak wel om ervoor te zorgen dat het goed genoeg is. Dat het goed gaat, is wat iedere ouder wil.

Nu word ik binnenkort zelf vader en ik ga er vanuit dat het ook bij ons niet perfect zal gaan maar ik hoop van harte dat het in ieder geval goed genoeg zal zijn.

Björn Schutte

Terug naar overzicht