Een blije Judit: onze juriste en haar succesverhaal.
Wanneer ik Judit weer alleen laat met haar laptop en dossiers doe ik dat met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik heb een inkijkje in het hart van een collega gekregen! En in dat hart stonden gelukkig geen kasten vol wetboeken en droge materie. In dat hart zag ik een collega die gedreven is om het voor kinderen in nood op te nemen. Ze ondersteunt daarbij onze jeugdbeschermers en jeugdreclasseerders, maar voor haar zijn de kinderen haar klanten.
“Waar doe je het voor in jouw werk?”, vraag ik haar. Judit legt een brief voor mij neer. “Hiervoor”, antwoord ze. Voor mij ligt een brief van DUO (welbekend van de studiefinanciering) over vervoerskosten voor een 16-jarig meisje dat bij Jeugdbescherming Gelderland (JBGld) onder voogdij staat maar niet de Nederlandse nationaliteit heeft. Haar aanvraag voor OV-reisproduct is afgewezen door de DUO. Na maanden brieven schrijven, bellen en aanvullende informatie verstrekken wordt het bezwaar toegekend. Judit lacht ietwat verlegen, maar dit maakt haar ontzettend blij.
Wat betekent zo’n procedure rond de vervoerskosten voor dit meisje? Judit: “Het voelt als een afwijzing. Je hoort er toch niet helemaal bij.” Dat raakt Judit: “Dit meisje doet ontzettend haar best in het leven. Ze is slachtoffer van ouders die een grote bedreiging voor haar en haar zusje waren. En nu wordt ze eigenlijk gestraft”. We moeten ons inzetten voor dit meisje en laten zien dat we opkomen voor haar belangen. Judit vindt dat deze kinderen ook onder het kinderpardon zouden moeten vallen, maar dat kan niet. “Het is zoals de wet nu is, maar het voelt oneerlijk.”
Judit weet veel van jeugd- en familierecht, maar vreemdelingenrecht is haar specialisatie. In deze casus kwamen die kennis en interesse mooi samen. “De Nederlandse overheid wil niet dat alleenstaande minderjarige EU-burgers automatisch een Nederlandse identiteit krijgen. Dat zou een aanzuigende werking kunnen hebben op minderjarigen of ouders die hun kinderen naar Nederland sturen met alle gevaren van dien.” Judit snapt dat aan de ene kant wel. “Maar het gevaar daarvan is dat het over groepen blijft gaan. Over cijfers en statistieken. Ik wil een gezicht geven aan kinderen. Dat loont zoals in deze zaak blijkt. Dit kind een gezicht geven en de context uitleggen, ook in juridische zin, is wat ik kan doen.”
Binnen JGBld staan veel kinderen uit EU-landen onder voogdij, die niet de Nederlandse nationaliteit hebben. Dat zijn vaak kinderen die hier al heel lang wonen en alleen de Nederlandse taal spreken. Judit legt uit wat ze kan betekenen richting de meerderjarigheid, wanneer de voogdij stopt. “Vanaf 18 jaar moeten ze zelf de Nederlandse nationaliteit aanvragen. Wij zorgen dat hun dossier op orde is en vragen humanitair verblijf aan. Daarmee wordt hun verblijfspositie versterkt. Dat is het maximale wat we qua verblijfsstatus kunnen regelen.” Judit legt uit dat ze vanaf 18 jaar geen recht hebben op sociale voorzieningen, daarom is het belangrijk dat ze meteen de Nederlandse nationaliteit aanvragen.
Judit is blij met haar rol als jurist. Aan variatie in haar werk heeft ze geen gebrek. Maar bovenal: haar passie voor het werk hangt samen met haar compassie voor de kinderen. Judit: “Ik ondersteun mijn collega jeugdbeschermers, maar ik doe het bovenal voor het kind.”
Interview met Judit Baars. Juriste bij Jeugdbescherming Gelderland
Door: Jan Pieter Meijer
Terug naar overzicht